Οι προσθέσεις του αμφιβληστροειδούς ταξινομούνται ανάλογα με τη θέση της συστοιχίας ηλεκτροδίων, δηλαδή, προαμφιβληστροειδική υποαμφιβληστροειδική και υπερχιοχοριακή. Η χρήση μιας οπτικής πρόθεσης αμφιβληστροειδούς απαιτεί έναν άθικτο βολβό του ματιού και λειτουργικά γαγγλιακά κύτταρα του αμφιβληστροειδούς και οπτικά νεύρα. Επομένως, οποιαδήποτε ασθένεια ή τραυματισμός που επηρεάζει αυτές τις περιοχές της οπτικής οδού θα αποτρέψει την προσέγγιση του αμφιβληστροειδούς. Για ασθενείς με αυτές τις καταστάσεις και σοβαρή απώλεια όρασης, μια επιλογή είναι η εμφύτευση συσκευών σε άλλες περιοχές της οπτικής οδού, όπως το οπτικό νεύρο, το ΕΓΣ ή ο φλοιός. Ο αμφιβληστροειδής και ο οπτικός φλοιός ήταν οι θέσεις επιλογής για τις περισσότερες οπτικές προθέσεις που χρησιμοποιούν ηλεκτρική διέγερση. Βρίσκονται και στα δύο άκρα της οπτικής οδού και είναι πιο προσβάσιμα χειρουργικά από τις εν τω βάθει εγκεφαλικές δομές όπως το οπτικό νεύρο και το ΕΓΣ.

Argus II, το πρώτο εμφύτευμα

Το Argus II εγκρίθηκε το 2013, παρέχοντας στοιχειώδη όραση για τυφλούς ασθενείς και την ελπίδα ότι οι μελλοντικές εξελίξεις στην τεχνολογία θα βοηθήσουν ακόμη περισσότερους ασθενείς.
Xρησιμοποιεί ένα μικρό ηλεκτρονικό τσιπ που εμφυτεύεται χειρουργικά στην επιφάνεια του αμφιβληστροειδούς.
Ο ασθενής φοράει γυαλιά που περιέχουν μια μικρή βιντεοκάμερα που μεταδίδει ασύρματα εικόνες στο τσιπ.
Οι εικόνες μοιάζουν με πολλές λευκές κηλίδες φωτός. Στο Argus II, η ανάλυση είναι περιορισμένη, καθώς η συσκευή έχει 60 pixel.
διαβάζουν μεγάλα γράμματα, να προσδιορίζουν τη θέση κινούμενων αντικειμένων ή ανθρώπων και να ανιχνεύουν κράσπεδα του δρόμου. (ένα υγιές ανθρώπινο μάτι έχει περίπου 1 εκατομμύριο “pixels“)
Οι ασθενείς που έχουν χάσει την κεντρική όρασή τους λόγω εκφύλισης της ωχράς κηλίδας που σχετίζεται με την ηλικία δεν είναι πιθανό να έχουν μεγάλο όφελος από ένα Argus II επειδή η περιφερειακή τους όραση είναι ακόμα καλύτερη από αυτή που παρέχεται από τη συσκευή. Ωστόσο, περαιτέρω πρόοδοι στην τεχνολογία των τσιπ παρέχουν καλύτερη ανάλυση.

Intelligent Retinal Implant System (IRIS) II

Το IRIS II είναι επιαμφιβληστροειδικό εμφύτευμα που βασίζεται στο σύστημα εμφυτευμάτων αμφιβληστροειδούς Intelligent Medical Implants (IMI) που αναπτύσσεται τώρα από την Pixium Vision, μια ερευνητική εταιρεία με έδρα τη Γαλλία. Επί του παρόντος, δύο εκδόσεις του IRIS, η πρώτη που περιέχει 49 μικροηλεκτρόδια και η δεύτερη περιέχει 150, έχουν εγγραφεί ή/και υποβάλλονται σε κλινικές δοκιμές σε πολλά κέντρα στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Αυστρία.
Η συσκευή περιλαμβάνει τρία εξαρτήματα:
1) ένα επιαμφιβληστροειδικό εμφύτευμα προσαρτημένο σε έναν ενσωματωμένο ασύρματο δέκτη

2) μια κάμερα και μια μονάδα πομπού ενσωματωμένη σε ένα ζευγάρι γυαλιά και

3) έναν υπολογιστή τσέπης για βελτιστοποίηση οπτικών σημάτων .
Πολυκεντρικές κλινικές δοκιμές ξεκίνησαν το 2013 για την έκδοση 1 IRIS και στις αρχές του 2016 για την έκδοση 2 του IRIS με εκτιμώμενες εγγραφές 20 και 10 ατόμων και εκτιμώμενες ημερομηνίες αρχικής ολοκλήρωσης το 2017 και το 2022, αντίστοιχα. Τα κριτήρια πρόσληψης περιλαμβάνουν επιβεβαιωμένη διάγνωση μελαγχρωστικής αμφιβληστρο, χοριοιδαιμία ή δυστροφία κωνιων ραβδιωβ και οπτική οξύτητα logMAR 2,3 ή χειρότερη και στα δύο μάτια.

The Retina Implant Alpha AMS Retina Implant Alpha-IMS

Το υποαμφιβληστροειδικό εμφύτευμα Alpha AMS βελτίωσε την οπτική απόδοση σε 5 από τους 6 συμμετέχοντες και έχει παρουσιάσει συνεχή λειτουργία για έως και 24 μήνες. Αν και η χειρουργική εμφύτευσης παραμένει προκληση, νέες εξελίξεις όπως η καθοδήγηση με μικροσκόπιο OCT βελτιωνουν τη χειρουργική τεχνική.
Θεωρητικά η ανάλυση που προσφέρει είναι καλύτερη διότι η εικόνα σχηματίζεται με βάση τις οφθαλμικές κινήσεις και δεν κρίνεται απαραίτητη ψηφιακή κάμερα. Η καινοτομία του Alpha AMS είναι ότι παρέχει τη δυνατότητα στο χρήστη να ρυθμίσει τη διάρκεια καθώς και τη συχνότητα των ηλεκτρικών σημάτων που παράγονται. Η ρύθμιση αυτή γίνεται αντιληπτή με την εναλλαγή φωτεινότητας στο οπτικό πεδίο.

Photovoltaic Retinal Implant (PRIMA)

Συσκευή για ξηρά ΗΕΩ, έχει χρησιμοποιηθεί για γεωγραφική ατροφία πολύ πρόσφατα.
Η εφεύρεση PRIMA της Pixium Vision που περιέχει συνολικά 378 φωτοδιόδους, λειτουργεί ως εξής:

αρχικά οι εικόνες λαμβάνονται από μια ενσωματωμένη κάμερα πάνω σε ένα ζευγάρι γυαλιά και έπειτα υποβάλλονται σε επεξεργασία από ένα εξάρτημα που συμπεριφέρεται ως κουπιουτεράκι τσέπης. Στη συνέχεια τα δεδομένα εξέρχονται σε μορφή υπέρυθρης ακτινοβολίας η οποία με τη σειρά της καταλήγει σε έναν ψηφιακό προβολέα τοποθετημένο μπροστά από την κόρη του οφθαλμού. Τα υπέρυθρα κύματα διεγείρουν τις φωτοδιόδους στο μικροτσίπ που έχει εμφυτευτεί στο πίσω μέρος του οφθαλμού και μετασχηματίζονται σε διφασικό ρεύμα το οποίο διαδίδεται μέσω ηλεκτροδίων στα νευρικά κύτταρα δημιουργώντας συνάψεις μεταξύ τους. Τέλος το σήμα από τα νευρικά κύτταρα εξέρχεται από τον οφθαλμό μέσω του οπτικού νεύρου ακολουθώντας μια πολύπλοκη διαδρομή εντός του εγκεφάλου για να σχηματιστεί μια ευκρινής εικόνα του αντικειμένου.

EPI-RET3 Retinal Prosthesis

Το EPI-RET3 διαφέρει από τα εμφυτεύματα Argus και IRIS στο ότι τα εσωτερικά εξαρτήματα είναι εξ ολοκλήρου ενδοφθάλμια.
Αποτελείται από ένα πηνίο δέκτη και ένα τσιπ, που είναι τοποθετημένο στον αφακικό καψικό σάκο και έναν διεγέρτη αμφιβληστροειδούς συνδεδεμένο απευθείας με τη συστοιχία επιαμφιβληστροειδικής διέγερσης. Αυτή η τεχνολογία αναιρεί την ανάγκη για φυσικό διασκληρικό καλώδιο, παρέχοντας στο εμφύτευμα ενέργεια ή δεδομένα μέσω επαγωγικών συνδέσμων, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο επιπλοκών, όπως μόλυνση ή διάβρωση. Όπως και με άλλες επιαμφιβληστροειδικές συσκευές, το EPI-RET3 περιλαμβάνει μια εξωτερική κάμερα και οπτικό επεξεργαστή, ο οποίος μεταδίδει ασύρματα το υπολογιζόμενο χωροχρονικό μοτίβο των παλμών διέγερσης στο εσωτερικό εξάρτημα.

Η χειρουργική επέμβαση ήταν καλά ανεκτή τόσο από τους ασθενείς όσο και από τα μάτια τους, χωρίς να εμφανιστούν ανεπιθύμητες ενέργειες κατά την περίοδο παρακολούθησης. Η επιαμφιβληστροειδική γλοίωση είναι γνωστό ότι εμφανίζεται με κολλήσεις του αμφιβληστροειδούς, αλλά δεν φαίνεται να προκαλεί σημαντική ανησυχία για την ακεραιότητα των ματιών της μελέτης. Ωστόσο, ενδέχεται να επηρεάσει τις λειτουργικές πτυχές των ενεργών εμφυτευμάτων. Ως εκ τούτου, εναλλακτικές, πιθανώς βιοχημικές, μέθοδοι στερέωσης αξίζουν περαιτέρω έρευνα.